کاخ توپکاپی در استانبول + فیلم

تماس با تیم پشتیبانی

کاخ توکاپی در استانبول:

کاخ توپکاپی(Topkapi Palace)،استانبول شهری نیست که بتوانید یک روزه از تمام دیدنی ها و مکان هان های دیدنی آن دیدن کرد. با سفر به شهری تاریخی وزیبا  استانبول را خواهید دید. بنابراین برای سفری هیجان انگیز به شهر تاریخ و فرهنگ آماده شوید، یکی از بناهای تاریخی و پر بازدید آن کاخ توپکاپی است.کاخ توپکاپی استانبول که هر بیننده ای را وسوسه به بازدید و کندو کاو بیشتر و بیشتر می کند. در ادامه با بخش کوچکی از تاریخ حیرت انگیز بنای تاریخی توپکاپی استانبول آشنا می شوید.

توپکاپی نام یکی از کاخ‌های زیبا در استانبول است که نخستین کاخ عثمانی است که بعد از فتح استانبول توسط امپراتوری عثمانی به دستور سلطان محمد دوم یا همان محمد فاتح ساخته شد. کاخ توپکاپی در دو سبک معماری عثمانی و معماری باروک ساخته شده است. معماران کاخ توپکاپی عبارتند از : معمار سینان، آسم علی، داوودآقا، و سرکیس بالیان.

کاخ توپکاپی یکی از بزرگ ترین و مهم ترین کاخ های استانبول است و اواسط قرن پانزدهم این قصر را روی تپه ای کوچک در شبه جزیره قسطنطنیه (استانبول امروزی)ساختند و هنوز باشکوه و دیدنی‌ست. این کاخ معماری جذابی دارد و روزانه گردشگران زیادی از آن دیدن می‌کنند و در واقع یکی از محبوبترین دیدنی‌های استانبول به شمار می‌رود.کاخ توپکاپی در زبان ترکی Topkapı Sarayı می باشد.

کاخ توپکاپی در بین سال‌های ۱۴۶۶ و ۱۴۷۸ توسط سلطان محمد دوم (sultan Mehmet II) ساخته ‌شده است. سلاطین عثمانی به همراه زنان، فرزندان و خدمتکاران سیاه و سفیدشان در این قصر زندگی می کرده اند.امروزه قصر توپکاپی به موزه تبدیل شده است و یکی از پر طرفدارترین جاذبه های گردشگری شهر استانبول به حساب می آید.

در این موزه آثار ادبی و هنری متعددی از ایران و همچنین گنج های سلطنتی، لباس، شمشیرها و وسایل پیامبران مانند شمشیر و عبا حضرت محمد و عصای حضرت موسی نیز به نمایش گذاشته شده اند.

باغ های با شکوه کاخ توپکاپی یکی از زیباترین مکانهای کاخ است.کاخ موزه توپکاپی درمکانی ساخته شده که بنای شهر استانبول برای اولین بار در دوران باستان و توسط رئیس مگاریان‌ها، (بیاز) در سده‌ی هفتم پیش از میلاد، در آن گذاشته شده.

کاخ موزه توپکاپی در همسایگی مسجد سلطان احمد (مسجد کبود) قرار دارد که یکی دیگر از ساختمان های با شکوه و دیدنی در استانبول ترکیه است. کاخ موزه توپکاپی در محله ی سلطان احمد استانبول و در قسمت اروپایی استانبول ترکیه واقع شده است. این منطقه مملو از هتل ها و اقامتگاه های مختلف برای هر سلیقه ای است.

ساخت کاخ توپکاپی بر روی یک ‌شبه جزیره کوچک ساخته ‌شده است و در سمت شمالی آن خلیج دماغه طلایی و در جنوب آن نیز دریای مرمر قرار دارد؛ در سمت شمال شرقی این بنا نیز تنگه بسفر (Bosphorus) قرار گرفته است که موجب می‌شود تا نمایی زیبا از سمت آسیایی این منطقه نیز برای این کاخ مهیا شود. این کاخ در بازه زمانی قرن‌های ۱۵ تا ۱۹ میلادی، مرکز سیاسی امپراتوری عثمانی به ‌حساب می‌آمد و این شرایط تا زمان ساخت کاخ دولماباغچه (Dolmabahce Palace) در کنار دریا ادامه داشت.

بعد از مهاجرت امپراطوری عثمانیبه سمت کاخ دولماباغچه،این مرکز از پذیرایی سلاطین عثمانی بدور ماند اما از اهمیت اون کم نشد.

شاید دانستن این براتون جالب باشد که کاخ توپکاپی برای اولین بار یِنی سرای Yeni saray (کاخ جدید) نام گرفت، اما نام آن در قرن نوزدهم به توپکاپی تغییر یافت.

با ما همراه باشید تا با هم سری به این کاخ دیدنی بزنیم.

کاخ توپکاپی استانبول صندلی امپراتوری عثمانی:

کاخ توپکاپی استانبول  محل سکونت سلاطین عثمانی، حرم سرا و دادگاه عثمانی و همچنین مرکز مدیریت حکومت بوده است. ساخت کاخ توپکاپی از سال ۱۴۵۹ آغاز شد و در سال ۱۴۷۸ به پایان رسید. کاخ توپکاپی در واقع دومین کاخ عثمانیست که در استانبول بنا شد. این کاخ ۴ قرن خانه سلاطین عثمانی بود و ۲۵ سلطان عثمانی در آن زندگی کردند، از سلطان مهمد دوم تا سلطان عبدالملک همگی در کاخ توپکاپی سکنا داشتند.

هر سلطانی که به تاج و تخت رسید، قسمتی را با معماری و طرح متفاوت به کاخ اظافه کرد و گاها به دلیل بلاهای طبیعی آتش سوزی و یا زلزله ، به ویژه زمین لرزه سال ۱۵۰۹ و آتش سوزی سال ۱۶۶۵ کاخ بازسازی و بر آن تغییراتی اعمال شد تا اینکه در سال ۱۹۲۴ کاخ به موزه تبدیل شد. با بازدید از کاخ توپکاپی درواقع  معماری ۴ قرن را خواهید دید چرا که هرگوشه از این کاخ نمایان گر یک معماری از دوره خاص است و در طول قرن ها بازسازی و گسترش یافته است. 

سریال های تاریخی معروف ترکیه مثل حریم سلطان و ماه پیکر داخل کاخ توپکاپی ساخته شده است.اگر خیلی علاقه دارید حرم سرای خرم سلطان رو که کلی براش جنگ و دعوا شد رو ببنید، حتما بهتون پیشنهاد میکنم به کاخ توپکاپی سری بزنیدا درک این وقایع تاریخی قابل لمس تر باشه.

تاریخچه کاخ توپکاپی:

پس از فتح قسطنطنیه در سال ۱۴۵۳ بود که سطلان محمد دوم دستور داد تا این کاخ را در موقعیت فعلی آن بر فراز ویرانه‌های دوران بیزانس بنا کنند. او در مدت ‌زمان ساخت این کاخ، اوقات خود را در قصر کوچک ‌تری که امروزه در میدان بایزید به دانشگاه استانبول بدل شده است سپری می‌کرد. به ‌محض این‌که او به کاخ توپکاپی منتقل شد، کاخ قبلی با نام کاخ قدیمی و کاخ توپکاپی با نام کاخ جدید نامیده شدند. با این‌وجود ساکنان محلی این کاخ را بانام توپکاپی می‌خواندند زیرا معنی این کلمه در زبان ترکی برابر با دروازه توپ‌ها است و دلیل این نام نیز وجود توپ‌های جنگی بسیار بزرگی بود که در بیرون دروازه به نمایش گذاشته ‌شده بودند و از آن‌ها در طول فتوحات سلطان استفاده‌شده بود.
در اصل و در ابتدای کار تعداد ۷۰۰ تا ۸۰۰ ساکن در این کاخ حضور داشتند ولی در طول چند قرن، این تعداد به میزان ۵ هزار نفر در روزهای عادی و ۱۰ هزار نفر در فصل فستیوال‌ها افزایش پیدا کرد. تخمین زده می‌شود که در میان این جمعیت، ینی چری ها (Janissaries) بیشترین تعداد سکنه مقیم در حیات اصلی و اول کاخ را به خود اختصاص می‌دادند.

این کاخ به شهری در دل یک شهر و بزرگ‌ترین کاخ جهان بدل شده بود. دیواره‌های اطراف این قصر طولی ۵ کیلومتری داشتند و مساحت داخلی آن در طول دوران ساختش به ۷۰۰ هزار مترمربع می‌رسید. در حال حاضر این قصر تنها ۸۰ هزار مترمربع مساحت دارد زیرا عملیات ساخت‌ وساز در حیاط آن و به‌سوی بخش خارجی انجام‌شده است.

در طول ۴۰۰ سال دوره کاخ توپکاپی، هر یک از سلطان‌ها بر اساس سلیقه یا نیازهای خود در آن زمان، بخش‌های جدید یا سالن‌های جدیدی را به کاخ افزودند. به همین دلیل نیز این کاخ به شکل هزارتویی از ساختمان‌های مختلف که در مرکز آن‌ها یک حیاط بزرگ وجود داشت بدل شد. این حیاط به ‌وسیله دروازه‌های مختلفی حفاظت می‌شد.

معماری این بنا بیشتر مشخصه‌های خاورمیانه‌ای در خود دارد. ساخت ‌وساز اولیه شامل یک عمارت Cinili یا کیوسک دنباله‌ دار (نوع خاصی از بنا با ایوانی بزرگ) بود که کار ساخت آن در سال ۱۴۷۲ به پایان رسید. دروازه اصلی (باب همایون در زبان عربی و یا دروازه سلطنتی در زبان فارسی) به‌سوی میدان سلطان محدود و مسجد ایاصوفیه بناشده است و دروازه دوم (باب سلام یا دروازه درود) نیز در سال ۱۴۷۸ تکمیل شدند. دروازه سومی نیز به نام باب السعد یا دروازه سعادت نیز هسته دیگری از برخی از مهم‌ترین مکان‌ها کاخ در بخش‌های دیگر مانند خزانه‌داری را پوشش می‌دهد.

در ابتدا حرمسرای سلطان در کاخ قدیمی باقی ماند ولی یک قرن بعد توسط سلطان مراد سوم به این کاخ انتقال یافت و به‌واسطه آن نیز ساختمان‌های متعددی در طول سالیان متوالی به این مجموعه افزوده شدند. حرمسرا مجموعه‌ای از ساختمان‌ها و اقامت گاه‌هایی بود که به همسران عقدی و صیغه‌ای و فرزندان شاه اختصاص داشت و حفاظت از آن بر عهده خواجه‌های سیاه بود.

در برهه‌ای از زمان، جمعیت حرمسرا به ۴۷۴ بانو نیز رسید. در محیط داخلی حرمسرا اتاق‌هایی برای مادر سلطان، همسران سلطان، زنان صیغه‌ای او، حمام‌های ترکیه‌ای، اتاق‌های مخصوص ختنه کردن، اقامت گاه ویژه سرپرست خواجه‌ها، محل ویژه سلطان نیز وجود داشتند که درمجموع ۴۰۰ اتاق را شامل می‌شدند. امروزه حرمسرا به یک موزه مجزا در داخل مجموعه کاخ بدل شده است و در آن تورهای ویژه‌ای برای ساعات خاصی از روز وجود دارد.

این کاخ در سال ۱۹۲۴ بنا بر دستور آتاتورک و به‌عنوان موزه برای بازدید عموم گشوده شد. بسیاری از بخش‌های کاخ توپکاپی را می‌توان امروزه از آن بازدید کرد. نمایشگاه‌ها و سالن‌های متعددی وجود دارند که در آن‌ها هیچ مبلمان یا تزئیناتی وجود ندارد. برخی از این سالن‌ها برای بازسازی بسته ‌شده‌اند ولی بااین‌وجود دیدن کاخ می‌تواند نیمی از روز یک فرد علاقه ‌مند را بگیرد. در نظر داشته باشید که در برخی از این سالن‌ها مانند خزانه‌ داری، مرکز لباس‌های سلطان و مرکز نگهداری از آثار مقدس، اجازه عکس گرفتن ندارید.

کاخ سلطان سلیمان در استانبول (کاخ توپکاپی):

حرم در زبان ترکی(Harem) به خانه های ساخته شده در کاخ توپکاپی Topkapı اطلاق میشده، جایی که سلطان های عثمانی با خانواده هایشان در آن زندگی می کردند و بازتاب سبک های معماری بین قرن شانزدهم تا اوایل قرن نوزدهم بوده است و کل مجتمع از نظر تاریخ معماری از اهمیت زیادی برخوردار است.

حرم در ابتدا در حیاط دوم بالای باغ پشتی کاخ قرار گرفت و در طول قرن ها به شدت گسترش یافت. آپارتمان ها با مراقبت زیاد از طریق دیوارهای بسیاربلند از حیاط های عمومی و بخش های کاخ که در آن کسب و کار دولتی انجام می شد، از هم جدا بودند. به زودی پس از قصر توپکاپی، قصر قدیم (واقع در محله بایزید Bayezid استانبول) تنها به عنوان حرم مورد استفاده قرار گرفت، در حالی که کاخ توپکاپی به عنوان مقر حکومت و وظایف عمومی (که با هم به نام سلاملیک ” selamlık ” نامیده می شد) تبدیل شد.

با این حال، برخی منابع نیز اظهار داشتند که در طول همان دوره حرم کوچک، کاخ دختران  Sarây-ı Duhterân  نیز در کنار جاده طلایی کاخ ساخته شد. حرم در چهار مرحله توسعه یافت، و شاید دوره شدید ساخت و ساز و سازماندهی زمانی بود که سلطان سلیمان بزرگ (در سال ۱۵۲۰-۶۶) به حرمسرا توپکاپی همراه با زن مورد علاقه خرم سلطان (شناخته شده به Roxelana در اروپا) و خانواده اش به این مکان رفتند این دوره تا قرن ۱۸ ادامه داشت. حرم شامل بیش از ۳۰۰ اتاق، ۹ حمام، ۲ مسجد، ۱ بیمارستان، خوابگاه، و رختشویی است. طرح اولیه حرم شامل حیاط های پی در پی محاصره شده و درهم و برهم با محل زندگی، اتاق ها، سالن ها و ساختمان های خدماتی است.

حیاط دوم کاخ، میدان دیوان (میدان عدالت) است که در ساختمانهای آنجا اداره دولت عثمانی صورت می گرفته دیوان هومیون  Kubbealtı و گنجینه ها در این حیاط قرار دارد که مراسم های زیادی در طول تاریخ برگزار میشده و پشت ساختار دیوار، برج عدل است که عدالت سلطان را نمایندگی می کند.

و در نزدیکی ورودی حرم و بخش Zülüflü Baltacılar  واقع شده است. پشت حوضچه میدان عدالت آشپزخانه ها کاخ و ساختمان های خدمات اضافی وجود دارد. در سمت شمالی میدان عدالت، Babissaade جایی است که خلافت، جشن و مراسم تشییع جنازه برگزار میشده  است.پس بطور اختصار میتوان گفت سلطان سلیمان و حکومت عثمانی برای ۴ صده در کاخ و قصر توپکاپی با ده ها هزار سرباز زندگی مینموده و کاخ سلطان سلیمان در بالای تپه با منظره زیبا از شهر استانبول است و گلدن هورن و تنگه بسفر و دریای نیلگوم مرمره مناظره تماشایی از کاخ میباشند.

در قرن ۱۹ ترکیه این مکان را به موزه تبدیل نمود و سالانه میلیونها توریست از آن بازدید میکنند و شما نیز میتوانید در تور استانبول یکی از بازدیدکنندگان باشید.

اگر از سرگذشت سلطان سلیمان و همسرش بخواهید بدانید اول خرم سلطان فوت نمود و بعد از ۱۰ سال سلطان سلیمان و هر دو در بزرگترین مسجد استانبول ” مسجد سلیمانیه ” دفن شدند.

قلب حرم:

حرم در واقع خانه صدها زن و فرزندانشان به شمار می رفت. حرم همچنین، جایی بود که شاهزادگان تا سن ۱۶ سالگی در آن زندگی می کردند. زنان حرم های عثمانی بهترین آموزش ممکن را دریافت می کردند و برای حمایت مالی از قصر تلاش می کردند.

نام حرم از واژه عربی “حریم” به معنای “ممنوع” برگرفته شده است. اکثر مردان نمی توانستند وارد این قسمت از کاخ شوند. پیشتر ، حرم حتی از کاخ سلطان هم جدا بود. وضعیت زمانی تغییر کرد که زنی باهوش و زیبا قلب سلیمان بزرگ را ربود. او در سرزمین پادشاهی لهستان متولد شده بود.

نام او الکساندرا، توسط سلطان سلیمان به “خرم” تغییر یافت. او یک زن مسیحی بود و می خواست با سلطان رابطه ای واقعی داشته باشد؛ بنابراین برای رسیدن به اهدافش باید از سرنوشت کمک می گرفت.

مرکز قدرت حرمسرا در منزلگاه والده سلطان بود. والده سلطان مادر پادشاه و اولین بانوی حرم امپراطوری عثمانی محسوب می شد.

تنها زنی که می توانست حرم را اداره کند باید همسر یا مادر سلطان می بود.

اولین والده بزرگ تاریخ عثمانی “خرم سلطان” است، اما نام زنانی مانند“نوربانو سلطان” همسر سلیم دوم و “کوشم سلطان” همسر سلطان احمد اول، همیشه به دنبال خرم سلطان آورده می شود.

این زنان در تاریخ عثمانی بسیار قدرتمند بودند و مهارت هایی داشتند که به آنها اجازه می داد تا درآمد حاصل از حرمسرا را چند برابر کنند.

بعضی از تزئینات حرم کاخ توپکاپی که هنوز بر جای مانده اند مربوط به زنانی است که در قرن شانزدهم آن را اداره می کردند. اما بیشتر این موارد متعلق به قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم می باشد.

بخش های کاخ توپکاپی استانبول:

پیش از آنکه بازدیدکنندگان به قسمت داخلی کاخ برسند، نخستین دروازه ای امپریالیستی با شکوه و زیبای چشمه سلطان احمد سوم را در حیاط خلوت خواهند دید. داخل کاخ به چهار بخش اصلی : حیاط اصلی و دیگر سازه های کوچکتر از جمله حرم، جایی که اعضای زن خانواده سلطان ساکن بوده اند و ساختمان شورای امپریالیستی، جایی که جلسات میان مقامات دولتی مهم برگزار می شود، تقسیم شده بود.نکته جالب توجه دیگر این که کلیسای ایاایرنه، درون حیاط اول این کاخ بزرگ قرار دارد و خود جاذبه ای دیگر برای علاقه مندان محسوب می شود. 

بر خلاف کاخ های اروپایی که تنها یک ساختمان بزرگ در وسط باغ ساخته می شدند، کاخ توپکاپی تنها کاخ افراد سلطنتی نبود  و شامل مجموعه ای از سالن ها، سربازخانه ها، آشپزخانه ها، کیوسک ها، محل های خواب و اتاق ها در محوطه مرکزی بوده. کاخ توپکاپی عثمانی به نوع ساده و فروتن و در عین حال به نوعی کاربردی ساخته شده بود. 

دروازه اول:

هنگامی‌که از دروازه اول یا دروازه سلطنتی عبور کنید به نخستین حیاط که با نام حیاط اول نامیده می‌شود وارد خواهید شد.حیاط اول کاخ برای دسترس عموم مردم آزاد بوده است و این حیاط منطقه خدماتی کاخ محسوب می شده و شامل یک بیمارستان، یک نانوایی، انبار مهمات ، انبار های ذخیره سازی و برخی از خوابگاه ها بوده است.

کلیسای بیزانس نیز در این منطقه قرار دارد.اولین حیاط کاخ حیاط سپاه نامیده می‌شود، از این دروازه به بعد هیچ‌کسی به‌ غیراز سلطان حق نداشت تا سوار بر اسب از این دروازه عبور کند و سایر افراد می‌بایست با پای پیاده از این دروازه عبور می‌کردند.

در این مکان یک پارک زیبا، تعدادی از خرابه‌های متعلق به دوران بیزانس، یک کلیسای ایرنه هاگیا (Hagia Irene) که در شرایط خاص برای برگزاری کنسرت و نمایشگاه‌های بین ‌المللی از آن استفاده می‌شود، مرکز ضرب سکه به نام Imperial Mint و یک موزه باستان شناسی است، وجود دارند. پیش از این‌که به دروازه دوم بروید، باجه‌های فروش بلیت، دفتر تغییرات و چند فروشگاه هدیه فروشی را در سمت راست خود خواهید یافت.

دروازه دوم:

دروازه دوم  که میدان دیوان نیز نامیده می شد، محل دیوان (شورای امپراتوری) بود و در آن برای هر کسی که با دیوان تجارت و رابطه ای داشت باز بود. حیاط دوم، میدان دیوان درواقع مرکز اداری امپراتوری محسوب می شده. علاوه بر دیوان، صومعه و آشپزخانه نیز در حیاط دوم واقع شده بود. دروازه دوم دارای دو برج مراقبت است و با نام دروازه سلام شناخته می‌شود؛ علت این امر این است که هرکسی که به این مکان وارد می‌شد، پیش از ورود می‌بایستی به سلطان سلام و درود می‌فرستاد و تنها خود سلطان و خدمه او حق عبور از این دروازه را داشتند و به‌عبارت‌دیگر این دروازه برای دسترسی عمومی ساخته نشده بود. امروزه در هنگام عبور از این دروازه باید از مرکز بازرسی امنیتی و مرکز چک کردن بلیت رد شوید و پس‌ازآن به دومین حیاط کاخ (حیاط دیوان) وارد خواهید شد.

دو مدل مقیاس کوچک از این کاخ در سمت راست قرار دارند و یک نقشه بزرگ که نشان‌ دهنده تأسیس و گسترش امپراتوری عثمانی است نیز در این مکان قرار داده ‌شده‌اند. در سمت راست حیاط نیز آشپزخانه‌های کاخ قرار دارند که در آن‌ها ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ آشپز به پخت غذا برای ۱۰ هزار ساکن قصر مشغول بوده‌اند. امروزه مجموعه ویژه‌ای از کارهای نقره‌ای و ظروف چینی ساخت ژاپن در بخش‌های مختلفی از آشپزخانه وجود دارند.

در آن‌سوی حیاط در سمت چپ نیز دیوان یا همان اقامت گاه مشاوران سلطان قرار دارد. وزیر و صدراعظم برای مطرح کردن مسائل روزانه و یا بازدیدهای خارجی از این مکان استفاده می‌کردند. در اتاق کناری نیز خزانه دیوان واقع بوده است که امروزه به نمایشگاهی از سلاح‌های آن دوران بدل شده است. بر فراز این دو بنا نیز برج عدالتی وجود داشت که از آن برای داشتن نظارت بر ساحل استفاده می‌شد. ورودی حرمسرا نیز در این حیاط و درست در پشت اتاق دیوان قرار دارد.

دروازه سوم:

دروازه سوم با نام دروازه سعادت شناخته می‌شود و دلیل این امر این است که سلطان و اهالی کاخ، رخدادهای بزرگ را در این مکان جشن می‌گرفتند. در این شرایط سلطان بر روی تخت پادشاهی خود می‌نشست و هنگامی‌که او شاد بود، همه شاد بودند. این دروازه به‌وسیله خواجه‌های سفید محافظت می‌شد و هیچ‌کس نمی‌توانست بدون مجوز سلطان از آن عبور کند.

هنگامی‌که وارد سومین حیاط می‌شدید (حیات اندرونی)، نخستین بنای موجود، سالن سخنرانی بود که در آن سلطان، سفرای خارجی را می‌پذیرفت. این اتاق به زیبایی با دکوراسیونی جذاب تزئین شده بود. در پشت این اتاق نیز یک کتابخانه قرار داشت. در سمت راست این حیاط مجموعه‌ای از لباس‌های سلطان و خزانه او قرار دارند که بخش‌های بسیار محبوبی از این موزه به‌حساب می‌آیند

در میان اشیای جذاب متعددی که در این مکان وجود دارد می‌توان به الماس ۸۶ قیراطی قاشق چی (Kasikci)، خنجر توپ قاپی، یک زمرد بسیار بزرگ، چندین تخت پادشاهی، جاشمعی‌های بسیار بزرگ ساخته ‌شده از جنس طلا و نماد جان مقدس تعمید دهنده (St. John the Baptist) اشاره کرد.

در سمت چپ سومین حیاط نیز مرکز نگهداری از آثار مقدس قرار دارد که در آن اشیایی که ازنظر مذهبی دارای ارزشی بالا هستند نگهداری می‌شوند. در این میان می‌توان به خرقه، جای پا، یک‌ دندان و یک موی پیامبر اسلام حضرت محمد(ص)، شمشیر نخستین خلفای اسلامی، نگهدارنده سنگ سیاهی که متعلق به کعبه است و … اشاره کرد. در کنار این سالن نیز تعداد زیادی از اتاق‌ها وجود دارند که در آن‌ها نقاشی‌هایی از سلطان، مینیاتورها، ساعت‌های قدیمی و غیره قرار دارند.

پس از سومین حیات، تعدادی گذرگاه وجود دارند که به‌سوی آخرین حیاط کاخ و باغ شخصی سلطان (صوفی همایون) می‌روند. در این باغ تعداد زیادی گل لاله و گل سرخ و چند اتاقک با نمایی بسیار زیبا رو به شهر وجود دارند که می‌توان در آن‌ها به نوشیدن قهوه یا چای مشغول شد.

حرم کاخ توپکاپی نیز بخشی از کاخ بوده که مختص خانواده سلطنتی بود و رابطه آن دنیای خارج بسته بود.همسران سلطان و حتی ملکه مادر نیز در میان بانوان حرمگاها در میان آنها انتخاب می شد و یا در اکثر موارد آنها با دیوان عثمانی ازدواج می کردند. حرم در واقع به همسران عقدی و صیغه‌ای و فرزندان شاه اختصاص داشت و حفاظت از آن بر عهده خواجه‌های سیاه بود.

اتاقک بغداد، اتاقک روان و اتاقک صوفی در سمت چپ حیاط قرار داشته و چشم ‌اندازی به‌سوی خلیج شاخ طلایی را دارند. تمامی آن‌ها در قرن ۱۷ میلادی ساخته ‌شده اند و به‌وسیله تعدادی از بهترین کاشی‌ها و منبت ‌کاری‌های بزرگ با مروارید بر روی چوب تزئین شده است. اتاق‌های ختنه مخصوص پسران پادشاه و اتاقک مکیدیه (Mecidiye) نیز در سمت راست حیاط واقع بوده و چشم ‌اندازی به‌سوی دریای مرمر و تنگه بسفر دارند. این موارد نیز همگی در قرن ۱۹ میلادی ساخته‌شده اند. یک مسجد کوچک نیز ازجمله عناصر جذاب و زیبای این حیاط است. درست در زیر اتاقک مکیدیه نیز یک کافه ‌تریای و یک رستوران سلف ‌سرویس ساخته ‌شده است.

کاخ توپکاپی در محله سطلان محمد در نزدیکی امینونو (Eminonu) در منطقه قدیمی شهر واقع شده است.

بنای تاریخی Hagia Eirene:

دومین کلیسای بزرگ امپراطوری روم شرقی ، پس از هاگیا سوفیا ، هاگیا آیرنه در بالای یک معبد قدیمی تر ، از چوب ساخته شده است. شورش نیکا ، در زمان حکومت امپراتور جاستینیانوس رخ داد ، باعث شد که همگی هاگیا سوفیا و هم هوگیا آیرنه به آتش کشیده شوند و همه این کلیساها به دنبال این حوادث مجدداً بازسازی شدند. هاگیا آیرنه به معنی “صلح مقدس” است که از سه بخش Naos narthex و دهلیز تشکیل شده است ، Hagia Eirene تنها نمونه بقای کلیسای دوره بیزانس است که امروزه دارای دهلیز ایستاده است. 

در زمان سلطنت کنستانتینوس بزرگ (به عنوان یک ریحان با سه سوله ساخته شده است) توسط لئو سوم (۷۱۷-۷۴۱) و پسرش کنستانتین کوپرونیموس (۷۴۱-۷۷۵) در پی خسارات ناشی از زلزله بزرگ تعمیر شده است. از ۷۴۰٫ بنای فوقانی آن کاملاً بازسازی شده و ساختمان ظاهر خود را به عنوان کلیسای گنبدی با طرح ریشه ای معروف کرده است. دکوراسیون سازه ، شاید در زمان سلطنت جوستینینوس (۵۲۷-۵۶۵) با تزئینات مجسمه ای تزئین شده باشد ، اما در تعمیرات لئو III و کنستانتین کوپرونیموس که هر دو امپراطور دوره Iconoclastic هستند کاملاً تغییر یافته است. 

نمای تلاقی که امروزه در نیمه گنبد آن دیده می شود در همین زمان ساخته شده است. در دوره عثمانی فقط چند تغییر صورت گرفته است ، زیرا  در حقیقت  پس از فتح قسطنطنیه به مسجدی تبدیل نشده است. این کلیسا با ساختمان کاخ توپکاپی در محوطه باغ کاخ قرار گرفت و به یک زره پوش تبدیل شده است. از آنجا که در داخل کاخ واقع شده است ، به عنوان “Enderun Cebehanesi” یا “İç Cebehane” به معنی “زرادخانه درونی” شناخته شده است.

 دو Epigraphs در بالای ورودی اصلی Hagia Eirene قرار دارند که امروز هنوز در محل هستند. یکی از این موارد در سال ۱۷۲۶ با سازمان دارالعلی الیحه (خانه اسلحه) در آنجا قرار دارد. با این سازمان ، یک اتاق تاج و تخت در دهلیز ساخته شده است تا سلاطین در بازدیدهای خود از آن استفاده کنند. این اتاق تاج و تخت تا امروز با زیور آلات ساخته شده توسط کریکور امیرا بالین در زمان سلطنت محمود دوم به دست آمده است. 

دومین حکایت از بازسازی های انجام شده در سال ۱۷۴۴ ، در زمان سلطنت محمود اول ، حکایت دارد که رواق واقع در جلوی دروازه ورودی ، در طی آن نوسازی ها در آن مکان ساخته شده است. در سال ۱۸۴۶ به عنوان انبار ارتش مورد استفاده قرار گرفت ، دو نمایشگاه موازی در دو طرف دهلیز به نامهای “مكمه ای اسکار-آتیكا” (مجموعه آثار باستانی) و “مكمه الیها-آتیكا” (باستان) برگزار شد.

 براساس مجموعه آثار باستانی در سال ۱۸۶۹ ، هاگیا آیرنه به عنوان نخستین موزه رسمی امپراتوری عثمانی به نام “Mze-i Hümâyûn” برگزیده شد. در سال ۱۸۷۵ ، آثار باستانی به موزه جدید مستقر در شینیلی کیشک (کیسه کاشی) منتقل شد. در سالهای قبل از جنگ جهانی اول ، جمع آوری سلاح ها در هاگیا آیرن سازماندهی مجدد شد و این ساختمان به عنوان اولین موزه نظامی بازسازی شد. این ساختمان تا سال ۱۹۳۰ به عصر جمهوری خدمت کرده است. در سال ۱۹۴۹ با تكمیل اداره موزه هاگیا سوفیا ، بنای یادبود هاگیا آیرن در ۹ ژانویه سال ۲۰۱۴ به عنوان بخشی تحت مدیریت موزه كاخ توپكاپی افتتاح شد.

اسلحه و سلاح:

سلاح های مورد استفاده ارتش عثمانی در کارگاه های مختلف تولید می شد و در زره پوش هایی به نام “cebehâne” ذخیره می شد که تعمیر و نگهداری آنها نیز انجام می شد. اولین “cebehâne” عثمانی در ادرنه تأسیس شد. پس از فتح قسطنطنیه ، سلطان Mehmed دوم كلیسای هاگیا آیرنه در حیاط اول كاخ توپكاپی را به یك كلبه تبدیل كرد ، به همین منظور این ساختمان تا اواخر قرن ۱۹ ادامه یافت. در سال ۱۸۴۶ ، به ابتکار فتیه احمد پاشا ، فرمانده ریخته گری توپ (Tophâne) ، کلیسای هاگیا آیرن دوباره سازماندهی شد تا اولین موزه ترکیه با عنوان “مجموعه سلاح های باستانی و مجموعه آثار باستانی” (مکه) تشکیل شود.

 سلاح های این موزه در اینجا نگهداری می شد تا اینکه کاخ توپکاپی در اوایل قرن بیستم به عنوان موزه استفاده شد. این سلاح ها بعداً پایه و اساس مجموعه موزه نظامی را تشکیل می دهد ، که جزو ثروتمندترین چنین مجموعه هایی در جهان است. با پوشاندن ۱۳۰۰ سال و متشکل از ۵۲۰۰۰ سلاح عرب ، اموی ، عباسی ، مملوک ، فارسی ، ترکی ، کریمه تاتاری ، سرخپوستی هندی ، اروپایی و ژاپنی ، مجموعه سلاح های موزه Topkapı نیز در زمره مجموعه های برتر اسلحه در جهان است. این مجموعه در بخشی از سلاح های منتقل شده از “cebehâne” و اسلحه های مورد استفاده نگهبانان کاخ ساخته شده است.

 با این حال ، قابل توجه ترین بخش این مجموعه شامل سلاح هایی است که توسط سلطان شخصاً یا بصورت هدیه برای وی ساخته شده است.

این سلاح ها بخشی از مجموعه خصوصی کاخ هستند. این مجموعه شامل اسلحه هایی است که متعلق به سلاطینی چون Mehmed II ، Bayezid II، Selim the Grim، Suleiman the Greatentent، Selim II، Mehmed II، and Ahmed I و همچنین سلاح های مقامات عالی رتبه مانند ویزرهای بزرگ ، پاشاها ، و اتاق های قصر؛ همه این سلاح ها با کاردستی و تزئینات خوبشان چشم نواز هستند. 

یکی دیگر از عواملی که در متنوع سازی سلاح های بسیار هنری مجموعه نقش داشت ، سنت رساندن اسلحه های چهره های مهمی بود که از طریق غارت به کاخ بدست می آمد. اولین قطعه های این مجموعه شمشیر خلیفه های اموی و عباسی است که قدمت آنها از قرن هفتم تا سیزدهم میلادی و سلاح های مملوک سده های چهاردهم تا شانزدهم میلادی مانند شمشیر ، کلاه ایمنی ، زره پوش ، بنر و هالبرز است. از جمله سلاح هایی که به دنبال غارت سلطان سلیم گریم به مصر به قتل رسیده است اسلحه هایی که متعلق به سلاطین مملوک مانند قیتبای (r. 1468-96) و قانسوه الغاوری (متوفی ۱۵۰۱-۱۶) بود. اینها سلاح هایی هستند که نه تنها فناوری زمان خود را منعکس می کنند بلکه از ارزش هنری بسیار بالایی نیز برخوردار هستند. سلاح های پارسی که به کاخ آورده شده اند شامل کمان ، شمشیر ، هالبرز ، لانس ، بنر ، زره و کلاه ایمنی است. در حالی که این سلاح های مملوک و فارسی نشان دهنده تنوع ، کاردستی خوب و طعم تزئینی فلزکاری اسلامی است ، این مجموعه همچنین نمونه های مختلف تسلیحات اروپایی بدست آمده از غارت و همچنین سلاح های کریمه تارتار ، هندی و ژاپنی را به عنوان هدیه ارائه می دهد. 

ثروتمندترین بخش این مجموعه ، از نظر تعداد و تنوع ، اسلحه های عثمانی است. کمان و پیکان مشخصترین سلاح ارتش عثمانی بود و پس از معرفی سلاح گرم همچنان مورد استفاده قرار می گرفت. از قرن شانزدهم تا پایان قرن نوزدهم ، از کمان و پیکان نیز به عنوان یک ورزش استفاده می شد. این مجموعه همچنین شامل کمان های ساخته شده توسط سلطان بایزید دوم است. سایر اسلحه های عثمانی موجود در این مجموعه شامل اسلحه های سوراخ دار مانند لنس ها و جاولین ها است که از همان ابتدای زمان شناخته شده است که از آنها استفاده شده است.

 برش سلاح هایی از قبیل شمشیر ، یاتاگان (نوعی شمشیر خمیده) ، رپر ، اسکیمتر ، خنجر ، استیلتوس ، خنجرهای یمنی ، محورهای نبرد و هالبردها و مواردی که برای محافظت در برابر سوراخ کردن و بریدن سلاح ها از قبیل کلاه ایمنی ، سپر ، زره پوش و … طراحی شده اند. و زره اسب نیز یافت می شود. ارتش زره پوش به دلیل محدود کردن حرکت ، مورد استفاده ارتش عثمانی قرار نگرفت. برخلاف شوالیه های اروپا ، سربازان عثمانی زره ​​پوش از سر تا پا نمی پوشند ، و ترجیح می دهند فقط قسمت هایی از بدن را که آسیب پذیرتر بودند بپوشانند.

بخش مهم دیگر این اسلحه شامل سلاح گرم ، از جمله اسلحه از قرن شانزدهم به بعد و تپانچه از قرن ۱۸ به بعد است. این سلاح ها منعکس کننده توسعه تاریخی سلاح های گرم با ساز و کارهای شلیک مبتنی بر فیوز ، سنگ چخماق یا کپسول آنها و همچنین بازتاب سبک های تزئینی دوره خاص خود و الگوهای منطقه ای و سلیقه هایی از جمله مکان های استانبول است. قفقاز و بالکان. به غیر از اسلحه های سوراخ دار ، برش سلاح ، وسایل دفاعی و سلاح گرم ، مجموعه کاخ همچنین شامل سازهای بی پروایی همچون تخته سنگ ، کلوپ های جنگی و نمادهایی از حاکمیت مانند تخته های اسکله ای ، رنگهای ریگ و پرچم ها و سپرهای چوبی با مراکز فلزی (s (t kalkan) .

تقریباً تمام سلاح های مورد استفاده در امپراتوری عثمانی نمونه های خوبی از صنایع دستی و تزئینات بودند. قطعات فلزی سلاح هایی از قبیل شمشیر ، خنجر ، ردیف ، سپر ، کلاه ایمنی ، زره پوش ، تفنگ و تپانچه اغلب با تزئینات طلای و نقره ای به سبک گل ، نقوش برجسته یا حکاکی ساخته می شوند که در داخل آنها آیاتی از آن حک خواهد شد. قرآن ، کتیبه های شاعرانه یا نام صنعتگر قطعه یا مالک. قسمت های چوبی کمان ها و پیکان ها با نقاشی تزئین شده و یا لاک می شوند در حالی که قسمت های چوبی اسلحه ها مانند شمشیر ، تفنگ و تپانچه توسط استخوان ، عاج ، طلا یا نقره یا تزیینات تزئین می شوند. چنین لمس های تزئینی در بعضی مواقع باعث شکوفایی سنگ های قیمتی یا نیمه قیمتی نیز می شود.

چینی و ژاپنی چینی:

از مهمترین مجموعه های ارزشمند در موزه کاخ توپکاپی ، مجموعه چینی های چینی آن است که در آشپزخانه های سلطنتی کاخ (ماتبا-امیر) به همراه مجموعه چینی ژاپنی به نمایش گذاشته شده است. این مجموعه منحصر به فرد ، که از بیش از ۱۰،۰۰۰ قطعه تشکیل شده است ، بزرگترین مجموعه چینی در خارج از کشور چین است و از این جهت از اهمیت ویژه ای برخوردار است که نشان می دهد توسعه بی وقفه چینی چینی از قرن سیزدهم تا اوایل قرن بیستم است. این مجموعه از ظروف چینی ساخته شده در چین برای بازارهای اسلامی خاورمیانه و خاور نزدیک است و از این طریق شباهت زیادی به مجموعه اردبیل در موزه باستان شناسی ایران در تهران دارد. 

این مجموعه کاخ عمدتاً از ظروف چینی و ظروف سلادون ساخته شده است که در خلال سلسله های یوان (۱۲۷۱-۱۳۶۸) ، مینگ (۱۳۶۸۱۶۴۴) و کینگ (۱۹۱۴-۱۹۱۲) در کوره های Longquan و Jingdezhen در چین تولید می شود. بزرگترین قسمت این مجموعه شامل کاسه های بزرگ و بشقاب های بسیار تزئینی مناسب برای فرهنگ های غذایی و عادات غذایی است که در کشورهای مسلمان یافت می شود. مجموعه کاخ کنونی عمدتاً با استفاده از غارت جنگ ، هدایا و میراث غیرقابل انکار گردآوری شده است. همچنین چندین اثر خریداری شده وجود دارد. اگرچه هیچ اسناد بایگانی مربوط به سفارشات یا خرید مستقیم از چین پیدا نشده است ، اما از سوابق قیمت و حراج از نیمه دوم قرن شانزدهم به بعد مشخص است که چینی های چینی شروع به خرید توسط منصبان دادگاه و ثروتمندان کردند.

قطعات موجود در مجموعه چینی  کاخ را می توان به چهار نوع اساسی طبقه بندی کرد: ظروف سلادون ، بلوچیت ، تک رنگ و پلی کروم. Celadon Ware مجموعه وسایل ساخته شده Celadon از کاخ توپکاپی بزرگترین جهان است ، که شامل ۱٫۳۵۴ قطعه است که تقریباً همه آنها در قرن ۱۴ و ۱۵ تحت سلسله یوان و مینگ ساخته شده اند. عثمانی ها مانند سایر کشورهای اسلامی ، کارد و چنگال سلادون را ترجیح می دهند ، زیرا اعتقاد بر این بود که وجود سم را آشکار می کند. کارد و چنگال Celadon همچنان در قرن نوزدهم در عمارتهای عثمانی مورد استفاده قرار می گرفت و بعضی اوقات در مهریه ها نیز گنجانده می شد.

Blue-Whites مجموعه کاخ Topkapı شامل ۵۳۷۳ قطعه چینی آبی و سفید است که قدمت آن از نیمه قرن ۱۴ تا قرن نوزدهم است. تقریباً همه اینها در کوره های Jingdezhen تولید می شدند. از مهمترین قطعات این مجموعه تقریباً صد قطعه آبی و سفید که مربوط به سلسله یوان است (زمانی که چین توسط حاکمان مغول اداره می شد و اولین بار چینی آبی و سفید ساخته می شد) و اوایل سلسله مینگ. گلدان کتیبه ای ویتنامی نیز موجود است. 

چینی های آبی و سفید سلسله مینگ (۱۶۶۸-۱۶۶۸) نه تنها فرهنگ چینی بلکه فرهنگ کشورهایی را که به آنها صادر شده اند نشان می دهد. در آغاز قرن شانزدهم بود که محصولاتی که به طور خاص برای مسلمانان طراحی شده بودند ، شروع به تولید کردند. در زمان سلسله چینگ (۱۹۴۴-۱۹۴۴) ، چینی های آبی و سفید در مونوکروم تولید شد. مجموعه کاخ شامل ۳۱ قطعه چینی سفید است. اینها که از اوایل قرن پانزدهم قدمت دارند ، با نقوش زیرین یا تزئینات زیرین تزئین شده اند.

 همچنین تعداد بسیار کمی کاسه های پرسلن زرد رنگ برای کاخ شاهنشاهی چین تولید شده است. چگونگی به وجود آمدن این قطعات ، که با “رنگ زرد امپراطوری” پوشیده شده اند و مهر و موم امپریالیستی را دارند ، در کاخ توپکاپی به وجود آمده اند ، هنوز ناشناخته است. با این حال ، تصور می شود که آنها ممکن است هدایای رسمی بوده اند یا غارت جنگی بوده اند. از آنجا که رنگ آنها شبیه به طلا است ، ممکن است در ماه رمضان توسط سلاطین نیز مورد استفاده قرار گرفته باشد. این مجموعه همچنین شامل ۵۳ قطعه تک رنگ لعاب دار با درجه حرارت پایین است و به رنگ های مختلفی از رنگ های زرد ، سبز زمرد و آهن قرمز رنگ شده است. همچنین در این مجموعه نمونه هایی از قرن ۱۸th چینی های تک رنگ Longquan وجود دارد که دارای لعاب های celadon و تزئینات زیبایی هستند.

چینی آبی و سفید ، سلسله چینگ ، چین تعداد بیشتری را نشان می دهد اما کیفیت به تدریج کاهش یافته است: آنچه در زمان سلسله های یوان و مینگ گران قیمت بوده ارزان تر و در دسترس تر شد. مجموعه کاخ شامل ۲۶۸۰ نمونه از پرسلن آبی و سفید از سلسله چینگ است. در میان این تعداد قطعه متنوع از زمان امپراطور کانگسی (وفات ۱۶۶۱-۱۷۲۲).

چینی ژاپنی موزه قصر Topkapı تقریباً ۷۰۰ چینی ژاپنی دارد. تقریباً کل این مجموعه شامل قطعاتی است که به طور خاص برای صادرات در شهر آریتا در قسمت شمالی جزیره کیوشو تولید شده است. تعداد زیادی از این قطعه ها از کاخ Yldız (محل سکونت سلطان عبدالحمید دوم (متوفای ۱۸۷۶-۱۹۰۹)) به موزه آثار باستانی استانبول (استانبول Âsâr-îka Atîka ، در حال حاضر موزه باستان شناسی استانبول) منتقل شد و از آنجا به موزه قصر Topkapı.

در سال ۱۹۲۷٫ چینی های آبی و سفید Imari از جایگاه مهمی در مجموعه کاخ برخوردار بوده اند. در شهر آریتا بود که سبک های Kakiemon ، Nabeshima و Imari بر اساس تکنیک های لعاب گذاری وارداتی از چین در اواسط قرن ۱۷ ساخته شد. سبک Kakiemon ، که پایه و اساس چینی سنتی ژاپن را تشکیل می داد.

پلی کروم ها در چین ، چینی ها که با مینا های پلی کروم تزئین شده بودند ، برای اولین بار در دوره میانه سلسله مینگ تولید و صادر می شدند ، اما در زمان سلسله کینگ بود که به زینت خود رسیدند. مهمترین گروه پرسلن های اوایل چینگ ، گروهی است که با نام Famille verte (تنوع سبز) شناخته می شود. سبز در بین رنگهای مینا این گونه غالب بود و مجموعه کاخ شامل ۲۲۶ نمونه از پرسلن مهره Famille به همین ترتیب است. گروه دیگر گل رز Famille (گونه صورتی) بود که در اواخر دوره Kangxi با استفاده از مینای دندان سفید و مات به رنگ صورتی و مات تولید می شد و در زمان سلطنت امپراطوران Yongzheng (r. 1722-35) و Qianlong (r) مقدار زیادی صادر می شد. ۱۷۳۵-۹۶). مجموعه کاخ شامل ۵۲۷ نمونه از چینی گل سرخ Famille است. مجموعه ای از حدود ۱۳۰ قطعه نیمه دوم قرن ۱۸ ، با تزئینات مینا و آیاتی با برگ طلا که از قرآن حک شده در درون کارتون ها است ، بخش مهمی از این مجموعه را تشکیل می دهد.

غذاهای چینی:

در کاخ ادرنه در سال ۱۴۵۷ ، از چینی های چینی در هنگام ضیافت در جشن ختنه پسران سلطان Mehmed دوم بایزید و مصطفی استفاده شد. اولین سابقه استفاده از ظروف چینی در کاخ Topkapı در یک موجودی از موجودی خزانه دار سال ۱۴۹۶ یافت می شود که در آن به شش قطعه چینی اشاره شده است. 

از قرن ۱۷ تا اوایل قرن ۱۸ ، تعداد ظروف چینی موجود در کاخ به طور پیوسته افزایش یافته است. هنگامی که ، در زمان سلطان عبدالملید (وفات ۱۸۳۹ – ۱۸۳۹) ، خانواده امپراتوری از کاخ توپکاپی به کاخ های به سبک اروپایی – ابتدا به کاخ دولماباغچه و بعداً به کاخ یلدز – نقل مکان کردند. این جابجایی منجر به تغییرات مختلفی شد ، از جمله آنها تغییر در عادات غذا خوردن به عنوان اعضای خانواده امپراتوری عادت های اروپایی مانند غذا خوردن از صفحات جداگانه ، نشستن در کنار یک میز ناهار خوری ، و استفاده از چنگال و چاقو را به وجود آورد. چینی های اروپایی یافت شده در مجموعه های کاخ توپکاپی از این دوره است.

اتاق جایگاه و اتاق یادگار مقدس:

اتاق یادگار مقدس در زمان سلطان Mehmed دوم (متوفی ۱۴۵۱-۸۱) در حیاط داخلی ساخته شد تا به عنوان آپارتمانهای خصوصی سلطان خدمت کند که برای این منظور از اواسط قرن شانزدهم استفاده شده است. پیش از ورود به عرش ، سلاطین به این اتاق می آمدند تا قبل از عزیمت به مراسم دعا كنند و از مقامات اتاق پریس ادای احترام كنند.

 بر روی دیوارهای این سازه دو طبقه ، از چهار فضای اصلی کاشی های ایزنیک با کیفیت بالا دیده شده است که مربوط به نیمه دوم قرن شانزدهم است. مش نقره ای که تاج و تخت در اتاق پریوی ایستاده است به زمان سلطان مراد چهارم (وفات ۱۶۲۳۴۰). اتاق یادگار مقدس ، که در داخل اتاق پریوی واقع شده است ، حاوی اشیاء مذهبی است که در زمان های مختلف بین فرض سلطان سلیم گریم در خلافت در قرن شانزدهم تا پایان قرن نوزدهم به سلاطین عثمانی ارسال شده است. خلافت از عباسيان به عثماني ها با فتح سليم ماملوك مصر در سال ۱۵۱۷ گذشت كه در آن رويداد مانت مقدس پيامبر  توسط المتواكيل سوم: آخرين خليفه عباسي به سليم داده شد. اعزام یادگارهای مقدس به استانبول پس از آن ادامه خواهد یافت ، به ویژه در دوره افزایش حملات وهابی به اماکن مقدس و اشیاء در اواخر قرن ۱۸ و ۱۹ که اینگونه اشیاء به تدریج برای محافظت بیشتر به مجالس ادیان مقدس منتقل شدند. به همین ترتیب ، اشیاء مقدس پیدا شده در مدینه به همین دلیل در جنگ جهانی اول به کاخ توپکاپی فرستاده شدند.

از مهمترین یادگارهای مقدس که باید بین قرن شانزدهم و نیمه اول قرن بیستم به این طریق جمع آوری شود ، گوشته مقدس پیامبر بود. موهای ریش پیامبر؛ آیینی که در آن دندان پیامبر نگه داشته شده بود ، در نبرد Uhud در ۱۹ مارس ۶۲۵ شکسته شد. و ردپاها ، نامه ها ، تعظیم و شمشیر پیامبر. همچنین یادگارهای مقدس وجود دارد که به دیگر پیامبران و اصحاب پیامبر اسلام منسوب شده است: سینی که توسط ابراهیم استفاده شده است. کارمندان موسی؛ شمشیر داود. لباس یوسف؛ شمشیر یاران پیامبر اکرم پیراهن ، مانتو ، حصیر نماز و سینه دختر محمد فاطمه. در دفترشان به عنوان خلیفه اسلام ، وظیفه سلاطین عثمانی حفظ و ترمیم کعبه در مکه ، تهیه و نوسازی لوسترهای طلایی ، سانسور ، کشتی های گلاب ، لامپهای روغنی ، پشتیبانی و کپی های قرآن بود.

با گذشت زمان این اشیاء گرانبها جایگزین می شدند ، آنها را به کاخ توپکاپی می کشیدند و مجموعه فعلی آثار مقدس شامل برخی از آنها است. علاوه بر این ، این مجموعه شامل مواردی است که برای کعبه توسط سلاطین سفارش داده شده است که از جمله آنها می توان به روده های کعبه ، کلیدها ، دروازه ها و ارکان مربوط به سنگ سیاه (الحجارلو-اسود) ، مانتوی مقدس و ریش مقدس اشاره کرد. همچنین در این مجموعه مدل هایی از مسجد پیامبر در مدینه و گنبد صخره در اورشلیم وجود دارد. بطری های آب چاه زمزم از اوپال سفید ساخته شده و با موم قرمز مهر و موم شده است. 

خاک از مزرعه در کربلا و تابلوهای حک شده با آیات قرآن؛ مخفف قرآن است؛ فرشهای نماز؛ سانسورهای مورد استفاده در اتاق پریوی و جاروهای نقره ای. هر سال در روزهای سیزدهم و چهاردهم ماه رمضان ، سلاطین عثمانی شخصاً در اسفنجهای مرطوب شده گلاب و آب در تمیز کردن اشیاء و کاشی های موجود در اتاق پریشی شرکت می کردند. اگر سلطان در این روزها در جریان کارزار بیمار یا دور باشد ، معاون خود را تعیین می کند تا در این وظیفه جای خود را بگیرد. پس از اتمام این پاکسازی ، سلطان و مسئولان مهم دولت در پانزدهم ماه رمضان به ملاقات مقدس مانتو می روند. عمل چهل آقای اتاق پریشی به طور مداوم روزانه بیست و چهار ساعت قرآن را تلاوت می کند ، قبل از آنکه مانتو مقدس پیامبر آغاز شود ، وقتی سلطان سلیم گریم مانتوی خود را به اتاق پریتی آورد. این عمل زمانی ادامه یافت که کاخ تحت حمایت جمهوری ترکیه به موزه تبدیل شد و هم اکنون در بخش اول خزانه داری چمبرلین توسط “حافظ” (کسانی که قرآن را کاملاً حفظ کرده اند) انجام می شود. توسط ریاست امور دینی (دیانت lerşleri Başkanlığı).

کیوسک بغداد:

 ساخت غرفه بغداد درست زمانی آغاز شد که سلطان مراد چهارم در آوریل ۱۶۳۸ وارد کارزار بغداد شد. با بازگشت سلطان در ژوئن سالهای بعد ، تزئینات غرفه ناتمام ماند و ساختمان پایان یافت فقط پس از درگذشت سلطان در ۸ فوریه ۱۶۴۰٫ این سازه بی نظیرترین و زیباترین نمونه از معماری غرفه است. در بالای پایه های هشت ضلعی برجسته شده است ، یک گلخانه طاقدار با طاقهای سنگی که به ارتفاع هفت متر روی ستونها بنا شده است. در سه تاقچه غرفه درها وجود دارد در حالی که در چهارمی شومینه وجود دارد.

 طبقات پایین و بالا هر دو دارای ۴ پنجره است. این غرفه دارای یک دکوراسیون نسبتاً کلاسیک با صندلی های دیواری کوسن شده در امتداد دیوارها است که در آن طاقچه هایی پوشیده از کاشی های سبز و آبی ۱۵znik قرن ۱۵th وجود دارد. الگوهای گلدار موجود در گنبد بر روی چرم گزله ، سبک زمان انجام می شود. کرکره های پنجره ای و درهای کابینت از جنس آب مروارید ، پوسته لاک پشت و پوشش عاج است. 

شومینه کلاسیک یکی از بی نظیرترین عناصر غرفه بغداد است. فضای داخلی شومینه با سرب اندود شده است. احتیاط در برابر آتش دو طرف شومینه در کاشی های سرامیکی نفیس با شکل های پرنده تزئین شده است. دو اثر مهم دیگر که در غرفه بغداد یافت شده است ، توپ معلق در داخل یک مشبک توباق و  نقره ای که هدیه پادشاه فرانسه لوئیز چهاردهم بود ، که هر دو نمادهای سنتی از حاکمیت هستند. غرفه بغداد ، که در ابتدا برای گرامیداشت فتح بغداد توسط سلطان مراد چهارم در اواسط قرن ۱۷ ساخته شده است ، بهترین بنای حفظ شده کاخ توپکاپی است. همچنین در اینجا بود که کابینه وزیران (مکلسی-وکللی) در سالهای آخر امپراتوری عثمانی تشکیل جلسه داد.

تاریخچه کاخ توپکاپی استانبول در ۶۰ ثانیه:

کاخ توپکاپی، نخستین کاخ عثمانی است که بعد از فتح استانبول توسط امپراتوری عثمانی، به دستور سلطان محمد فاتح (محمد دوم) در سال ۱۴۵۹ بنا شد.

کاخ توپکاپی ،از ۱۴۶۵ تا ۱۸۵۶ مرکز اداری امپراتوری عثمانی بوده است.

کاخ توپکاپی ،برای حدود ۴۰۰ سال یکی از اقامتگاه های اصلی سلاطین عثمانی در استانبول بود.

کاخ توپکاپی ،۴ قرن خانه سلاطین عثمانی بود و ۲۵ سلطان عثمانی در آن زندگی کردند.

کاخ توپکاپی، کاخ شهری با جمعیت تقریبا ۴.۰۰۰ نفر به مساحت ۷۰ هکتار (۱۷۳ هکتار) بوده است. 

کاخ توپکاپی ،در سال ۱۹۸۵ توسط یونسکو به عنوان بهترین مثال از قصر های دوران امپراطوری عثمانی به ثبت جهانی رسید.

ساخت کاخ توپکاپی از سال ۱۴۵۹ آغاز شد و در سال ۱۴۷۸ به پایان رسید.

کاخ توپکاپی، برای اولین بار یِنی سارای (کاخ جدید) نام گرفت، اما نام آن در قرن نوزدهم به توپکاپی تغییر یافت. 

 قوانین بازدید از کاخ توپکاپی استانبول:

ورود به بخش آثار مذهبی و مقدس کاخ برای افراد با  لباس نا مناسب( دامن کوتاه، تاپ های تابستانی باز و …) ممنوع است و از ورود آنان جلوگیری می کنند.

در کاخ موزه ی توپکاپی عکسبرداری ممنوع است.

استفاده ازکالسکه در کاخ موزه توپکاپی برای کودکان ممنوع است.

چطور به کاخ توپکاپی استانبول برسیم ؟

کاخ توپکاپی در منطقه سلطان احمد، یکی از مناطق باستانی مشهور و جذاب استانبول قرار دارد، به همین دلیل برای رسیدن به این کاخ تمامی وسایل نقلیه ی عمومی از قبیل اتوبوس، مترو و تراموا به آسانی در دسترس مردم و توریست هاست.

آدرس:ترکیه، استانبول، منطقه سلطان احمد-Cankurtaran Mh., ۳۴۱۲۲ Fatih/Istanbul, Turkey

هزینه و زمان بازدید از کاخ توپکاپی استانبول:

این کاخ در تمامی روزهای هفته به ‌غیر از سه‌شنبه در بین ساعات ۹ صبح تا ۵ بعدازظهر برای بازدید باز است.

در طول فصل تابستان نیز ساعات کاری این مرکز طولانی‌تر می‌شود (معمولا تا ساعت ۷ شب)موزه بین ساعات ۹ تا ۱۸:۴۵ کار میکند و ساعت ۱۸:۰۰ دیگه بلیط فروخته نمیشود. می توان از موزه، حرم و کلیسای ایرنه (اَیا ایرنه) بازدید کرد.

در طول فصل زمستان موزه بین ساعات ۹ تا ۱۶:۴۵ کار میکند و ساعت ۱۶:۰۰ دیگه بلیط فروخته نمیشود. می توان از موزه، حرم و کلیسای ایرنه (اَیا ایرنه) بازدید کرد.

و ممکن است کهکاخ توپکاپی هر هفت روز هفته باز باشد که این امر به میزان استقبال گردشگران بستگی دارد.

موزه در صبح‌های تعطیلات مذهبی برای بازدید عمومی بسته است.

در حال حاضر هزینه بلیط بازدید از این کاخ، ۴۰ لیره ترکیه برای بزرگسالان است و برای بازدید از بخش حرمسرا نیز باید ۲۵ لیره دیگر نیز پرداخت نمایید.

لطفا به هزینه ورود، زمان ‌بندی کاری و روزهای بسته بودن این مرکز دقت داشته باشید زیرا ممکن است که این موارد بدون اطلاع قبلی تغییر کنند به طور مثال;

در بعضی روزهای خاص برای تشریفات این موزه تعطیل میشود.

و یا حتی ممکن است بخش‌هایی از موزه برای تغییرات یا بازسازی برای مدتی تعطیل باشد. 

برای اطمینان از روزهای کاری و تعطیلات این مرکز نیز می‌توانید به‌صورت مستقیم با موزه تماس بگیرید (پیش ‌شماره کشور ترکیه ۰۰۹۰ است) و یا از سایت موزه بازدید کنید تا با خیال راحت بتوانید به بازدید این موزه زیبا بپردازید.

شماره تلفن: (۰۲۱۲) ۵۱۲ ۰۴ ۸۰

فاکس: (۰۲۱۲) ۵۲۸ ۵۹ ۹۱

سایت: topkapisarayi.gov.tr/en

اماکن دیدنی نزدیک کاخ توپکاپی استانبول:

مسجد ایاصوفیه استانبول، مسجدی ۱۴۷۸ ساله

مسجد سلطان احمد  ( مسجد آبی )

آب انبار معروف باسیلیکا  

سخن آخر:

خوب اگر دوست دارید حال و هوای سلطنت عثمانی رو درک کنید پیشنهاد میکنم به این موزه حتما سر بزنید.

اگر سوالی داشتید یا مکان خاصی رو مدنظرتونه که تو سایت استانبول سرا در قسمت نظرات بگید تا بهترین مطالب را در موردشون براتون بذاریم.

اگر تجربه بازدید از این موزه رو دارید تو بخش کامنت ها تجربه اتونو با دیگران به اشتراک بذارید.